Giresun ili, doğudan Trabzon ve Gümüşhane, güneyden Erzincan ve Sivas, batıdan Ordu illeriyle, kuzeyden de Karadeniz’le sınırlanır. 10 ilçesi ve 506 köyü vardır.
yüzey şekilleri
İlin tüm topraklan Karadeniz ile Kelkit Suyu arasındaki dağ sıraları üzerindedir. Giresun dağlan geniş ölçüde ormanlarla kaplı, oldukça yüksek ve vâdilerle parçalanmış dağlardır. Yüksek doruklar Kelkit vâdisine yakındır. Giresun’un kıyı şeridinde kışlar ı- lık, yazlar serin geçer, yağış da boldur. Güney kesimde ise kışlar soğuk, yazlar oldukça sıcak, yağış azdır. Giresun’da akarsular ayrı ayrı ve doğrudan doğruya denize dökülür. Bunların en önemlisi Tirebolu doğusunda denize varan Harşit Çayı’- dır. Diğer çaylar: Gelevera, Yağlıdere, Aksu, Batlama, Pazarsuyu ve Bağarsık Deresi.
tarih
Giresun ili ve kenti, *Fatih zamanında Osmanlı Devleti’ne katıldı ve hiç bir zaman düşman işgali görmedi. Giresun adı ‘Kurtuluş Savaşı sırasında belleklerde büyük yer etti. Giresun 1 000 kişilik bir gönüllü birliğiyle Doğu Cephesi’ne katıldığı gibi bir müfreze ile de Mustafa Kemal Paşa’nın (Atatürk) muhafızlığım yüklendi. Savaş sırasında kurulan iki Giresun gönüllü alayı Sakarya Savaşı sırasında büyük yararlıklar gösterdi. Bu birliklerin Giresun’daki Rum çetelerinin temizlenmesinde büyük hizmeti oldu.
tarım, sanayi
Giresun’un doğal bitki örtüsü ormandır. Ancak bu doğal görünüş yüzyıllar boyunca insan etkisiyle değişmiş, kıyı boyunda ormanların yerini fındık bahçeleri almıştır. Arazinin ancak üçte biri tarım alanıdır. Bunun da yarısından çoğu bağ ve bahçelerdir. Tarla tarımında mısır, buğdaydan daha önemli yer tutar. 1973’te 23 000 ton buğdaya karşılık 51 000 ton mısır elde edilmiştir. Arpa üretimi daha da azdır (13 500 ton). Giresun’un asıl tarım zenginliği fındıktır: 80 milyon a- ğaç, yılda 70 000 ton fındık.
İlde en çok yetişen hayvan, sığır (300 000) ve koyundur (405 000). Keçi daha azdır (104 000). İlin başlıca sanayi kuruluşu Aksu Kâğıt Fabrikası’dır. En önemli yeraltı zenginliği ise bakırdır. Elde edilen bakır Samsun Fabrikası’nda işlenir.
